Etter fleire sesonger med ei badstu som ikkje var heilt tett i mellom ovn og pipe, eit hol i pipa utvendig. der var store mykje sot og smuss i pipa, det var omlag umogleg å få fyr i ovnen. Fann vi ut at no var det på tide og plukke den frå kvarandre og sjå om vi fekk ordna det skikkeleg. Først vart det plukka frå kvarandre, då vart det oppdaga at vi mangla delane til og fikse dette. Det vart full krise og panikkarta stemning. Kva skulle vi finne på no på laurdagane? Så brått var den der, delen vi mangla. Gjøymd i ein kasse på kaldtlageret. Ein stubb røykrør og tettepakning til peisovn, skal love alle lesarar at no vart stemninga god! Panikken slapp og ishavsroen senka seg atter ein gong, vi var redda. No visste me brått kva me skal gjere kvar laurdag fram til me reiser heim. So nokre dagar seinare vart det kraftig vind og pipehatten på badstua forsvann, no visste vår eigen Petter smart ( Petter Simonsen ) råd. Han laga ein ny i full fart. Dermed var badstua god som ny atter ein gong.

Akkurat denne besetninga på Hopen er so heldige at vi har med har med ein Meteorologifullmektig (Per Øyvind) som har utvikla og strikka eit nisjeprodukt som vi brukar kvar laurdag. Den sagnomsuste Badstusokken, ein tova ullsokk som held både varme og kulde vekke, den er og sklisikker i bortimot alle situasjonar. Iallefall mellom stasjonsbygg og badstu. Dette har vi testa på forskjellig vær og føre i vinter. Utruleg fint og praktisk produkt, ikkje kome for salg i butikkar endå. Vil tru at dette produktet kjem til og ta av, hugs kvar du leste det først. Det er sikkert og mogleg og bestille om ein tar kontakt.

Endå ein Halo eller bisol so da og kan gå under. Det fortel om lave temperaturar i atmosfæren.

Den siste tida har vi vore utan vaskemaskin, det har vore til tider litt utfordrande. Sjølv om det finnast mykje viktegare verktøy på Hopen enn vaskemaskin. Då må ein fram med ein stamp og eller bøtte og vaske for hand på gamlemåten. Litt tungvindt men det fungerar greit så heng vi kleda ut for lufting ein gang i blandt. Då luktar dei reint om ikkje anna.

Den 10 April er som vanlig den sagnomsuste bulle i bulle-dagen. Bulle i bulle har tradisjoner fra Helsingborg i Skåne, Sverige. Ta en sjokoladeboll, en sådan med havregryn og kokos, stoppa in den i et rundstykke av type lys. En tur innom toastjernet ble prikken over i.

Eit av vårteikna på Svalbard og Hopen er Snøspurv, ein fantastisk fin og flott liten fuggel. Snøspurven overvintrar heilt sør i Noreg, Danmark, og nedover mot Nederland At ein så litan fuggel på ca 15-18 cm og mellom 20 og 50 gram kan fyke desse avstandane og i tillegg krysse barentshavet/nordishavet er beint fram imponerande.

I tilegg til meteorologiske observasjonar og registreringar er ismåling er noko av det vi driv med her oppe. Vi måler isen for Norsk polarinstitutt på havisen utanfor stasjonen med istykkelse m.m. Då borar vi hol og målar på gitte geografiske punkt. Dette vert utført ein gong i veka, det er ein veldig kjekk jobb som vi meir enn gjerne gjere. Dette er i tilegg til daglege observasjonar av isen som vi sender til Meteorologisk Institutt. Denne vinteren har her vært tidvis dårleg med is, no er det heilt ok med is og vi måler no is so lenge isen er her. Vi målar sjøtempen når ikkje her er is og tilhøva tillet dette. Vi er med andre ord mykje i fjæra og på isen heile året.

Hundane er friske og spreke sjølv om dei drar litt på åra. Dei er med på daglege turar og kosar seg på denne vakre øya. Det er fritt og fint liv på Hopen for hundane, dei får springe mykje fritt når dette er lov. Legg ved litt hundebilder slik at bloggens mange leserar får sjå korleis dei fastbuande har det.

Traktor: som kanskje mange av våre leserar kanskje har fått med seg fekk vi ny traktor i sommar. Det har vært eit eller anna krøll med hydraulikken på den sidan den var ny, vi har tenkt at det var slik det skulle være. Ikkje likte hyraulikken kulde og vart vaskeleg og handtere og etter ei kort økt måtte den inn i garagen og varme seg. For og so fortsettje når den fekk varmen i seg att. Her for litt sidan vart det bråstogg på hydraulikken. Det slutta og fungere under ei brøyteøkt. Vi tenkte det ville være ein enkel reperasjon, det var det ikkje. Dermed måtte vi grave fram gamletraktoren og sette den i drift att.

Ein annan sterk tradisjon på ishavsøyene er nakenbading, det har og mange av besetningane oppigjennom praktisert. Ja til og med besøkande veljer og ta av seg kleda og bade i dette kalde vatnet. Ja nokon dreg kun til Hopen for å bade, tja forstå det den som vil. Då får ein både ære, berømmelse, diplom og merke, det er no forresten ein særs god grunn. Hopen nakenbadeforening er ein særs eksklusiv klubb og det er neimen ikkje meir enn nokre nevar menneske som badar her kvart år. Stasjonssjefen har nok ære og berømmelse og er ei særs god isbjørnvakt. Dermed fekk han ikkje bada frivillig i år heller, han seier han ofrar seg for oss, det er bra. Han har bada nokre gonger ufrivillig her på ishavet og meinar at det er nok. Uansett er det trygt og godt og ha ein særs langsynt isbjørnvakt.

Det vart påske i år og sjølv utan appelsin og solo, vi kjørte grilling av pølser på bål i sjøvbygd snøborg vi spedde på med kakao, kvikklunsj og diverse tilbehør. Då vart påskestemninga bra! Det var eit fantastisk påskevær og med innlagt tradisjonelt skisyttar-renn i ekte Hopen stil. Alle fire vann kvar si klasse, dermed er det kun vinnerar på øya. Det vart sopass med sol at solbrillene var på omlag heile påska.

Den 25/04 er midnattsola attende det er eit fantastisk skue og vi seier oss særs heldige som får oppleve dette. Ein sesong på

Den 2 mai feira vi Annas 29 gjebursdag. Stasjonssjefen lagde ekte Lars Monsen lunsj slik som Lars har lært han at det skal være. Så diska Petter opp hamburger med speilegg og søtpotetpomfrites til middag. Medan vi sat der kom det storfint besøk. Der kom KV Hopen seglande rund Kapp Thor på veg for å besøke oss, det var ein skikkeleg hyggeleg overaskelse. Dei prøvde og komme på besøk for nokre veker sidan men det vart for vansklege forhold. Så dette vart det fyrst offisielle besøket. For oss som har vært nokre gonger på ishavet betyr kystvakta ekstra mykje, det betyr, selskap, mat , transport og tryggheit. Vi set umåteleg pris på arbeidet dei gjere for oss og alle andre. KV Hopen la seg i isen ei nautisk mil aust om stasjonen og det var bra forhold og gå ut. Vi vart invitert ombord for ein visitt. Vi fekk og fylt opp 2 sekkar med frukt og grønsaker, vi fekk og gåver på kjøpet. Det var beint fram fantastisk og for ein fantastisk service. Dette var kjærkome og vi vart utruleg glade. Mogleg Anna (bursdagsbarnet) som er kokk vart mest glad. Vi åt appelsin til kvelds og salat til lunsj, druer til 3 kaffi. Ein set utruleg pris på dei enkle tinga og ferskvarer når ein er ein sesong utan påfyll av ferskvarer.

Hopen har norges ja kanskje verdens minst brukte helipad. Den er omdøpt til soldekket. Vi vurderar og finne nytt bruksområde og her kan våre mange leserar kome med forslag til bruk. f.eks tennisbane, skøytebane, badeland m.m

Ishavskonsulent, og ikke minst vår uppskattade, sjef Rune Nilsen mener det er bra for oss å se ting som gror. Det prøver vi på.

Siden sist har me feiret Per Øyvind sin bursdag. Det var en strålende dag og bursdagsbarnet stod opp i god tid for lunsj. Då han er vår ivrigste beverjeger, så ble det selvfølgelig feiret med beverkake i trekaffen, bobbler og hjemelaget eggelikør slank og ned.

Som seg bør på en bursdag så, var det lov att tegne på bordduken.

Etterpå koset vi oss med stamp og badstu. Stasjonsjefen hadde tatt ett bad i stampen i 2019, så han stilte som butler og isbjørnvakt. Alle var enig om att det hadde vart en fin dag

Varmt og godt i stampen.

Solen går ner allt senere på kvelden. Vi gleder oss til midnattssola kjem og det blir tid for kveldsturer.

Pastell er lika fint som akvarell, hilser stasjonssjefen.

Ein kveld fekk me storfint besøk, som kom innom og beundra den flotte sjølvskotkassen som står i stova. Den vart skremt vekk men vart hengande rundt her nokre dagar. Før den fann ut det var betre og fange sel ute på isen og la pinnedyra være i fred.

Her takkar isbjørnen for seg og begir seg ut på drivisen igjen.

Slik kan det sjå ut på Hopen ein godværsdag i mars

Dagane her oppe i nord har bydd på unormalt mykje både vind og høge temperaturar. Dette gjorde at vi hadde meir eller mindre gitt opp havis. Sist vi hadde is vart det sønnavind og varme, då forsvann den langt nordover. No med kulde og nordavind var den brått tilbake men det tok nesten ein mnd. Etter mildværet med mykje regn vart terrenget særs overisa og øya er meir eller mindre dekka av eit 5cm tjukt islag. Dette gjere øya om til ein glatt stad. men vi har då broddar og det går fint om vi ikkje går dei brattaste stadane. Hundane sli mest sidan dei ikkje har så gode broddar. Dagane rasar avgårde og det vert lysare og lysare i full fart. Vi har vore rundt omkring på øya på turar og teke litt bilete, vi har fått møtt 9 ryper dette er ikkje ein heilt vanleg art på Hopen men no ser det ut som om det kanskje har blitt ein liten bestand.

Her er 2 av Hopens innbyggjerar.

Eit bilete som viser fenomenet bisol.

Den seneste oppdateringen fra kjøkkenbordet. når kokken har fri går matlagingen på rundgang. Det er fritt fram med kulinarisk kreativitet, noe som en del tar på større alvor en andre.

Stasjonssjefen bjuder på forrett

En glad mann når han ser kjøtt. Vi fant ikke den koreanske bordsgrillen, men takke gjorde jobben til kveldens bulgogi.

Det har blitt spist torsk som sommerens besetning fisket, det var til ekstra stor glede for enkelte.

Aldri har vi spist så mye basilikum. Den gror vilt i glasskarmen på øya. Var nødt å google overdose av basilikuminntak.

Det har vore ei tid no med litt ishavsvær. Det vil seie at her har bikka -20 og med litt trekk i lufta vart det heile 36 effektive kuldegrader. Ein lyt likevel komme seg ut på tur og lufte både hundar og seg sjølv. Til tross for at det var småkaldt var eg einig med meg sjølv at det hadde vore ein fin tur. Suggen tykte og at det var ein bra tur.

Snøbyge over Barentshavet ein dag i Mars.

Naturen eigenproduserte kunstverk.

Nordlyssesongen er snart over, for om ikkje lenge er her lyst heile døgnet. Så dette var kanskje eit av dei siste me fekk sjå denne sesongen.

Vi har funnet oss godt til rette her på håpets øy. Rutiner begynner å komme på plass og dagene suser fram, rart å tenke att vi snart er halvveis i oppholdet.

Vi har målt isen for Norsk polarinstitutt

Flatbrødet vi bakte til jul er spist opp, men vi baker mer

Det er ikke umulig vi må bake en runda til…

Det har vært fint vær noen ganger

vindstille, som det trente øyet ser

Den 28. januar feiret vi persetorskens dag

Stasjonssjefen fikk seg en ny hobby. Kokken sa det var greit å leke med maten om den ble spist opp etterpå. -Men eg kan jo ikkje ete mine venner, sa stasjonsjefen bedrøvet

Det er en glede att ha med Siff og Suggen på tur

Alle skall få kos

Tekniker oppdaget, lit for seint, att noen hadde lagt en kabel der vi henter snø til tining. Så tinekaret fikk seg en grundig vask

i samme slengen ble vi kvitt gammel grus og gjørme

Sjefsvaskerne er førnøyde med seg selv, og jobben

På selveste soldagen hadde tekniker Petter bursdag.

En knakende kjekk og kjempesterk mann i sine beste år

Det ble feiret med lit skyting

og Petters svenske favorittdrink, Pajala sunrise.

Nydelig med en solglimt

og selvfølgelig ble det solboller

Det ble en del dårlig vær. Vindrekord på Hopen med 88 knop. Vindpølsen får kjørt seg, og må snart pensjoneres

Siff sitt hus tok seg en tur

men huset er tilbake på plass, trenger lit maling men med bedre utsikt

og landlorden hilser det er deilig å få luftet skikkelig av og til

Stasjonen sett fra sør

– og fra nord

Isbjørnspor i solnedgang/soloppgang under horisonten.

Lokalbefolkningen var innom for å sjekke att vi har det greit

men de holder seg for det meste på godt avstand

Det rødlige lyset skyldes værfenomenet Rayleight-spredning. Det kommer av polare stratosfæriske skyer og sol under horisonten.

Det hele skjedde noen dager etter det store jule- og nyttårstabberaset.I mange dager hadde vi spist i stort sett døgnet rundt. Det var søtt og salt i hele stua, vått og tørt, sunt og usunt omhvarendre (ok, mest usunt). Ett tag føltes livet som en scene fra filmen le grand boeuf. Alle juledukene hadde blitt brukt og fått nye flekker.

Kokken hadde begynt å bli less på att gå sidelangs over dørstokkene og tenkte det var på tide att mosjoner juleflesket med ett aldri så lite besøk på trimrommet.

Veien dit var utrolig lang. Først skulle det slumres lit framfør dagsrevyen. Siden skulle det koses med hundene. Så var døren inn til kaltlagret, og trimrommet, helt dekket med ett mindre fjell snø. Så god oppvarming med lit snømåking, tenkte kokken og tok spaden fatt. Etter noen runder kom inngangsdøra til syne og kokken begynte og fundere om denne snømåkingen kunde motsvare fem kilometer på romaskin? Plutselig skymtede ett eller annet langt bort i nord, ok ved lyset fra dieselbygget. Hadde en av de nydelige og omsorgsfullt bakte kakemennbjørnene tatt seg en luftetur? Ikke!! Det var årets første besøk av hvit storfremmende.

Besetningen ble samlet og spanende fra gjesterommet. Besøket tok seg en liten pause halvvegs opp mot Bjørnesletta. Den uvelkomne gjesten ble bort skremt med noen lys og lyd. Den skjønte tegninga godt og satte full fart om isen. En rekognoseringstur i etterkant visade seg att vi mest sannsyrlig hatt besøk av en liten binne, alt enligt Stasjonsjefens målemetode (støvelstørresle til mann 50+). Alla var glade og enige om att det hadde vart en fin tur.

Kokken hadde i forkant lest seg in på bloggen og sett diverse fantastiske skapelser av ulike kaker, som gjennom tidene serverts etter diverse bjørnebesøk. Denne vinterens kokk ville ikke vare dårligere og kokte i hop noe spisende mellom lit hundemedisinering, plantevanning og generatorkontroll. Det var fint att få se kongen av Arktis på riktig og ikke bara på diverse filmer og program om isbjørn som vi sluker på ledige tider.

Med på bilde er foruten celebert besøk, og besetningen, to alkekonger som plutselig dykket opp.