Glas- og metallavfallsdunk på veg ut frå kaldlageret for transport bort til Husdalen gjenvinningsstasjon. Derifrå transporteres det til fastlandet med neste båt.

Loddet bakpå traktoren løsna frå ramma, så da fekk vi brukt både sveiseapparat og slagbor.

Når loddet var fiksa fekk vi henta ned maten som vart flytta opp i reservefrysarane når fryseaggregatet ga seg. Dei to frysarane vi har ståande i reserve står på mesanin på verkstaden.

Ein svane har beita på tunet fleire kveldar den siste veka.

Etter eit par timar overlapp reiste den førre besetninga til havs.

Det er mange ærfugl på tunet, dei lager reir inntil husveggane.

Alt har ein ende også for oss som arbeider på ishavet. No er det dags for besetningsbyte, og det er både hyggeleg og vemodig. Etter 6 mnd på ein ishavsstasjon og ca 6,5 mnd sidan ein drog heimanfrå er det tross alt store omveltningar som ventar, no lyt vi passe oss for traffikken, forhalde oss til andre mennesker, handle inn mat, ingen kokk som lagar mat. I heileteke mykje! kva var no koden på bankkortet? hugse og ta med pose på butikken….

Vi har framleis ein traktor som ikkje virkar, vi måtte klare oss i godt over ein mnd utan vaskemaskin og i tilegg stogga fryseaggregatet og virke. Det var heilt dødt og det var flaks for oss hadde vi jammen 2 tomme fryserar som kunne ta seg av noko av maten slik at me iallefall hadde noko mat att. Eller var det og flaks at dei hadde nytt til oss på Bjørnøya og at det snart kjem ein båt som har vore innom og henta det til oss. Det som er fint er jo at naboøya i sør har det meste på lager og fungerar nestan som eit slags delelager/butikk for oss på Hopen.

Det som er spesielt for oss på Hopen til forskjell frå dei andre ishavsstasjonane er at vi er nestan ikkje har besøk og etterforsyningar. Det gjere nok at vi set ekstra pris på og kome heimatt til ferske matvarer, eigentleg alt som ikkje har vore fryst. Det og tilbringe ein vinter på Noregs mest isolerte stad er beint fram fantastisk og ein sit igjen med mange fine minner. Uttallige isbjørnmøter, sjå både sel og kvalross, vandre rundt på havisen. Sjå flotte soloppgangar og solnedgangar få oppleve ordentlig mørketid og midnattsol, mykje nordlys skikkeleg vintervær med både snøstormar og vindstille stunder. Den fine våren når fuglane kjem att. Som sagt mykje fine minner som ein tross alt deler med 3 andre som er akkurat like heldig som ein sjølv og har fått oppleve alt dette. Då er det kjekt og fått oppleve einsemda samt det og leve isolert. Det er dette ein kun får oppleve på Hopen og då spesielt på vinteren.

Stasjonen sett frå Iversenfjellet

Isbjørnen som beundra sjølvskotskassen innanfor stovevindauget.

Fyrste turen KV Hopen kom til Hopen.

Takkar for oss og takk for 6 fine mnd. Vi ynskjer den nye besetninga velkomne og god vakt!

No ventar ein vel sårt på ei oppdatering frå øya i nordaust, sidan sist har det skjedd ein heil del iallefall i ishavssamanheng. Vi har omsider fått forsyningar og besøk!!! I rake motsetninga til våre kollegaer lenger sydvest vert vi ikkje akkurat overausa med besøk og forsyningar. I år tok det 5 mnd før det dukka opp helikopter med sårt tiltrengte ting som vaskemaskin, frukt og grønt. Betre seint enn aldri er eit godt ordtak som kan brukast her oppe, til gjengjeld smakar no ferske varer dobbelt så godt når det er såpass langt mellom forsyningane. Er ein veldig glad i frukt og grønt er vel kanskje ikkje akkurat Hopen øya og tilbringe eit halvår, då lyt ein nok sydover eit stykke. Når det gjelder traktoren er det intet nytt, til tross for innflydd mekaniker vart det ingen kvikkfiks. Delar er på veg men i kjent stil tar det nok nokre mnd før ting er på plass.

Denne sesongen fekk me liksom alt besøket omlag samtidig dvs dagen etter det fyrste besøket kom nestebesøk, nestan litt overrveldande. Vi fekk vaskemaskin, og ikkje minst sprellande fersk Røye frå Bjørnøya, fisket av den sagnomsuste fiskaren Marte Strømmen. Vi takkar og bukkar for fisk samt alt det andre Bjørnøya sende oppover til Ensamheita og håplausheitas øy. Vi vart veldig glade og særs takknemlege for omtanken.

17 mai gjekk me tok på havisen, deretter gjekk Petter og Anstein sørover og på Iversenfjellet, det var nydeleg vær og alle var einige om at da var ein gild tur. Me trengde ikkje akkurat mykje niste på vegen vi var proppa fulle av pølser, is, kaker og meir. Kort oppsummert, Iversenfjellet er ein fin stad!

Vi har hatt og 2 sjeldne fuglar innom begge 2 er fyrstegongsregistrert på Hopen. Den eine er Grønnstilk og den andre låvesvale. Det var stor jubel i fuglebransjen då dei tok imot desse sjokkerande og ville nyheitene.

Ellers av nyheiter på dyrefronten er det langt mellom bjørnane, men det har no vore nokre stk innom sidan sist.

Vi har ved eit uhell fått oss eit par solsikker den eine er blitt kjempestor og blitt eit slags blikkfang i karnappen. Det er vel litt vanskeleg og ungå og sjå den sidan den har vorte så stor. Den er særs vakker og vi er meget stolte foreldre.

Vår egen Per Øyvind er strikkemester og snekkarmeister, han er ein rasande flink snekkar og snekra eit Backgammon spel. Han er ein ubestritt Hopenmeister i spelet og tilnærma proff. Vi andre held låg profil og spelar kun Backgammon når han søv. Til tross for mange turar på fjellet her på øya virkar ikkje som høgdetreninga har noko effekt i speling.

Vi har drive med ismåling og det er no ei tid for alt.

I går reiste isen sjølv om Petter prøvde febrilsk og måle is i dag og så må vi pakke vekk ismålingsutstyret og gjere oss klar for rydding og vasking framover mot avreise.

Ellers har her vore besøk som sagt og legg ved nokre flotte bilete av desse sjelde farkostane. Vi var lenge i tvil om det fantes helikopter men etter 2 på rappen kan vi fastslå at det er mulig vi må reetablere navnet helipad frå soldekket igjen.

Petter venter på solnedgangen…..